Veel leiders hebben de focus op productiviteit i.p.v. levenskwaliteit.
Verslaving, burn-out, veel vormen van depressiviteit komen voort uit het over een lange periode stelselmatig opofferen van je levenskwaliteit (vitaliteit, gevoel van welzijn, rust) ten gunste van wat meer productiviteit.
Waarmee je wel in het “pulletje” valt van veel organisaties. Hardwerken, voldoen aan de verwachtingen. Daar word je om geprezen.
We zitten in een periode van transformatie, naar een toekomst waarin de mens niet langer een middel is tot vergroting van de productiviteit maar waar productiviteit ten dienste staat aan de kwaliteit van het leven.
Om invulling te kunnen geven aan mijn levenskwaliteit zal ik mij er eerst bewust van moeten zijn wat ik voel, wil, belangrijk vind. Mijn focus verschuift dan van extern (buitenwereld) naar intern (mijzelf).
Voor eenieder ontstaat er onvermijdelijk spanning in zijn sociale context zodra je voor jezelf kiest. Niet meer drinken? Je blijft toch wel gezellig? Iedere dag een half uur mediteren. Gaat het wel goed met je?
Nog groter is de uitdaging op je werk, zeker voor leiders en topmanagers. Niet langer meedoen aan alle meetings? Wat zullen mijn collega’s daarvan vinden. Meer controle krijgen over je agenda, omdat je tijd nodig hebt voor jezelf, reflectie, rust moet inbouwen om vitaal te blijven? Dat kan gewoon niet, mijn aanwezigheid is gewenst. Zelfzorg als focus is voor veel leiders een onbekend gebied.
Echte zelfzorg is vanuit liefde voor jezelf, vanuit voelen wat jij nodig hebt. Sporten om 22.00 ’s avonds is niet echt zorgen voor jezelf. Het is zelfkastijding in de vorm van sporten. Je stelt geen echte prioriteiten. Jouw welzijn blijft op de 2e plaats staan. Na een lange werkdag ben jij om 22.00 aan de beurt. Bewustwording van jezelf en daarmee van jouw onbewuste patronen is cruciaal om de stap te gaan maken naar meer levenskwaliteit.
Daarvoor moet je loskomen van de druk van buitenaf. In het proces van bewustwording kan blijken dat die druk van buitenaf vooral van binnen wordt waargenomen. Wellicht omdat je van huis uit geleerd hebt om te voldoen aan wat de buitenwereld van jou verlangd. Omdat je daarmee meedoet en niet uitgesloten wordt.
Die realisatie is kwetsbaar en in die kwetsbaarheid vind je een opening naar de gewenste verandering. Omdat je terug bent bij jezelf. Daar waar alles begint.
