Over Remco
Zover als ik in mijn herinnering kan teruggaan heb ik een sterke focus gehad op wat de buitenwereld van mij verlangt en weinig tot geen focus op wat ik zelf belangrijk vond.
Wat ik daarmee leerde was sensitief te zijn op wat de buitenwereld van mij verwachtte.
Daarop stemde ik (uiteraard onbewust) mijn gedrag af. Om waardering en erkenning te krijgen (thuis, op school, vrienden) leerde ik om grappig te zijn (zodat anderen om mij konden lachen, dat voelde als een vorm van erkenning) en op sportgebied trainde ik hard om zo beter te zijn dan anderen, zodat ik ook daar erkenning kreeg.
De buitenwereld (en daarmee de waardering en erkenning) werd leidend in mijn keuzes op het gebied van studie en werk.
Dit pad leidde uiteindelijk tot een vervreemding van mijzelf. In toenemende mate ging ik strijd ervaren. Jung omschrijft dit proces helder: strijd in de “buitenwereld” is een onvermijdelijk gevolg als er een interne strijd (niet voldoen aan mijn eigen verlangen, negeren van mijn eigen gevoel) gaande is.
Nu, terugkijkend, soms een eenzaam bestaan.
Een periode volgde waarop ik (noodgedwongen) steeds meer mijn focus ging richten op mijzelf i.p.v. de buitenwereld. Wat voel ik, wat wil ik in deze situatie, wat is mijn verlangen?
Ik kreeg steeds meer bewustzijn op wat bij mij hoorde en wat van de buitenwereld was. Dat leverde ook andere relaties op, niet meer gericht op overtuigen of mijn plek bevechten maar gericht op écht contact en gelijkwaardigheid. Mijn hart opende zich meer en meer.
Ik heb geleerd om mijzelf als fundament te zien. Wat ik voel, wat ik verlang, is nu veel meer leidend dan dat wat de buitenwereld van mij verlangt. Ik bewandel nu mijn levenspad.
Curriculum Vitae
- Microsoft
- Gemeente Amsterdam, Rotterdam, Breda, Tilburg- Openbaar Ministerie Amsterdam, Groningen
- ABN AMRO
- Rabobank
- SOS Kinderdorpen- Smurfit Kappa
- Hogeschool van Amsterdam, Utrecht
- House Of Performance
- Ministerie van Binnenlandse Zaken- CapGemini
- Stater
